Nederland kruipt uit een crisis, een crisis met een ongekende impact. Door problemen met gezondheid, eenzaamheid of verlies van werk en inkomen zijn mensen teruggeworpen op zichzelf. Voor velen kwam het leven stil te staan.

Als er een ding duidelijk is geworden, dan is het dat mensen sociaal contact nodig hebben. Contact met naasten, buren, bekenden en collega’s. En als er nog iets duidelijk is geworden, is dat als het sociale vangnet wegvalt, het van kwaad tot erger gaat.

We weten allemaal hoe dat kan uitpakken. Hoe jongeren kunnen ontsporen als ze geen perspectief zien. Hoe mensen met een laag inkomen vechten tegen de negatieve spiraal van schulden. Hoe ouderen aarzelen om hulp te vragen.

Het kan ook anders. Met onverwachte steun op straat neemt een jongere een betere afslag. Met vertrouwen en een paar tips, weten mensen weer een zinvol leven op te pakken. En met een zorgzaam en wakend oog knapt een eenzame oudere zienderogen op. Daar waar het nodig is, stappen sociaal werkers in.

Zo maakt sociaal werk het verschil. De jongerenwerkers, schuldhulpverleners, ouderenwerkers, opbouwwerkers; ze haken mensen weer aan. Zij zijn het, die zich dag in dag uit sterk maken voor mensen in soms knap kwetsbare posities. Ze voorkomen een stille ramp in onze samenleving. Zij zijn er als eerste bij om erger leed te voorkomen.

Zo verdient sociaal werk zich terug. Met meer welzijn hebben mensen minder zorg nodig bij de GGZ, jeugdzorg en ziekenhuizen, komen minder mensen in aanraking met politie, hervinden meer mensen hun productiviteit. Ieder mens telt weer mee. Sociaal werk is het begin van de positieve spiraal en herstel van vertrouwen.

Zet daarom welzijn op 1 bij het maken en uitvoeren van het beleid. Want we weten sinds deze crisis dubbel en dwars hoe belangrijk ons welzijn is. Sociaal werkt!