23/25
  • Pages
  • Editions
01 Cover
02 Inhoud
03 Editorial
04 Nieuws en achtergronden
05 Welbeschouwd
06 Column Femke van Esch
07 Vooruit
08 Gradus
09 Column Chris van der Heijden
10 Oog op communicatie
11 DuurzaamDoor
12 Visie
13 Vattenfall
14 Greenchoice
15 Geen geld maar mensen tekort
16 Kwetsbare Rotterdammers een duwtje in de rug
17 Nyenrode
18 Eindhoven experimenteert met sociale dienstverlening
19 Breng de basis op orde
20 Menselijke maat, vertrouwen en vereenvoudiging
21 Je weg vinden in het oerwoud van financiële voorzieningen
22 Notadokter: Chatbot als chauffeur of bijrijder
23 Column Mark Frequin: Wij eisen geluk…
24 Publiek Denken Top 100
25 Colofon

Wij eisen geluk…

… en gestold vertrouwen, en compensatie voor ongemak, en maatwerk, en totale bescherming tegen risico’s en wat al niet meer. Ons eisenpakket als Nederlanders bij de overheid is eindeloos en betreft geen kattenpis, zoals betaalbare woningen, zorg van topkwaliteit en wegen zonder files. Ja, de overheid moet leveren. En als dat niet gebeurt, staat ons vertrouwen in de overheid te wankelen. Het lijkt wel alsof wij aandeelhouder in een succes zijn en dat wij telkens direct ons eigen deel van dat succes opeisen. Nu is Nederland een redelijk succes. Je hoeft maar even over de grens te gaan om dat te zien. Iedereen die een tijdje in het buitenland heeft verkeerd, kan je uitleggen dat Nederland er in alle opzichten piekfijn bij ligt. Ons land is keurig in kavels verdeeld. Dat zie je als je boven Nederland vliegt. Een goed geordend land. Zelfs de koeien staan keurig in het gelid in grote stallen. Het gras is overal gemaaid en onze wegen liggen er piekfijn bij. Wij zijn zo blij met ons land dat we het moeilijk vinden om het te delen met mensen die elders in de puree zitten. Het liefst houden we de grenzen gesloten voor asielzoekers en vluchtelingen om het land voor onszelf te houden. Zelfs voor dieren willen wij hekken, zodat er geen wolven of grote Canadese ganzen binnenkomen. Maar het is nog niet genoeg. We eisen meer. En daarbij mopperen we volop. Want het gebeurt niet snel genoeg en het is niet voldoende en het sluit onvoldoende aan op wat ons persoonlijk dwarszit. Wij zijn kritisch op en sceptisch over alles wat de overheid doet of laat. En wij snappen niet dat de overheid niet naar die kritiek en scepsis luistert.

Mark Frequin is voormalig topambtenaar. Op dit moment is hij adviseur en trainer op het gebied van publiek leiderschap. Hij stelde het Kompas voor Publiek Leiderschap voor de ABD op.

Onder die druk belooft de politiek van alles. Want als zij dat niet doet, gaat het partijen stemmen kosten en misschien zelfs verkiezingen. Dus onder aanvoering van politieke bepalers wordt er meer en meer beloofd. Daardoor wordt de overheid nog meer bedolven onder verwachtingen, die vaak ook nog moeilijk waar zijn te maken. Ergens gaat de wal dit sinterklaasschip keren. De overheidspakjesboot gaat omvallen door het gewicht van al die beloftes. Dat kan niet anders. De koers moet echt worden verlegd. Dat is natuurlijk wel mogelijk. Het vraagt alleen om een andere instelling. Daarbij grijp ik terug op de beroemde speech van John F. Kennedy bij zijn aantreden als president: ‘vraag niet wat jouw land voor jou kan doen, maar wat jij voor jouw land kan doen’. Lees hier alle columns van Mark Frequin.

Deel dit artikel