Zwaar tafelen

Collega’s uit andere landen vragen vaak of wij nog steeds werken met het poldermodel. Maar dan moet ik ze tegenwoordig teleurstellen. Want het poldermodel is vervangen door het tafelmodel. Nederland wordt bestuurd via tafels. Voor elk maatschappelijk probleem dat wij tegenkomen wordt er een tafel opgericht. Zo zijn er nu bijvoorbeeld tafels voor problematisch alcoholgebruik, althans het tegengaan daarvan, voor de fysieke leefomgeving en voor Wmo-hulp bij het huishouden. Je kunt het zo gek niet bedenken of er is een tafel voor. Zelf mocht ik aan de Klimaattafel zitten. Althans aan een deeltafel, in mijn geval voor mobiliteit. Want de Klimaattafel was weer opgedeeld in vijf subtafels. Het mooie is dat deze overlegtafels inmiddels menselijke eigenschappen worden toegedicht. Om mij heen hoor ik: Heeft de tafel al gesproken? Is de tafel al tot een besluit gekomen? Wij horen de laatste tijd weinig van deze tafel! Voor werkelijk elk probleem dat geen snelle oplossing kent, wordt een tafel opgericht. Met meestal gelijk de ingebouwde frustratie dat besluitvorming heel traag gaat. Ja, dank je de koekoek, tafels zijn geen beweeglijke verschijnselen. Hoe het ook zij, het is duidelijk dat het begrip ‘ronde tafel’ niet te letterlijk moet worden genomen. Vaak zijn het heel grote vierkante tafels met een groot gat in het midden.