9/24
  • Pages
  • Editions
01 Cover
02 Inhoud
03 HRM in de Overheid
04 de jaren 50
05 Nieuws en achtergronden
06 Column Afshin Ellian
07 Genderongelijkheid
08 Gradus
09 Column Arwin van Buuren
10 Lang leve de dissonantie
11 We moeten minder praten en meer doen
12 Op naar de 900.000 woningen
13 kennispartner SVn
14 Woningbouw en duurzaamheid: drang en dwang onmisbaar
15 TBI
16 Flexwoningen voor meer lucht
17 Praktijk
18 Hogeschool Utrecht
19 Nieuwe woonvormen: niet de markt maar de behoefte centraal
20 KCC
21 Column Mark Frequin
22 Notadokter
23 Metafoor
24 Colofon

Sympathiek, maar overbodig?

In de jaren dat ik gemeenteraadslid ben, heb ik een groeiende hekel gekregen aan het volgende woord: sympathiek. Als men een motie of amendement sympathiek vindt, is de kans groot dat men er uiteindelijk tegenstemt. In veel gevallen volgt er op het woordje sympathiek: maar overbodig. Sympathiek maar overbodig. Je geeft je tegenstander een aai over zijn of haar bol. Je laat weten het punt te herkennen en de inzet te waarderen, maar ach, het huidige beleid is zo gek nog niet. Eigenlijk gebeurt al waar om gevraagd wordt. Of het zit in de pijplijn. Het voorstel gaat ook wel erg ver. ’t Is allemaal wat minder simpel dan het nu wordt gebracht. Je moet ook oog hebben voor de uitvoering en voor de beperkte ambtelijke capaciteit. Overbodig dus. Of voorbarig. Of net iets te veel gevraagd. En zeker als een wethouder eigenlijk geen zin heeft in gedoe, wordt zo’n voorstel toch naar de prullenbak verwezen. Of er wordt de nodige druk op de indiener uitgeoefend om het voorstel terug te trekken. Dat voorkomt immers weer gezichtsverlies bij de rest als ze zo’n sympathiek voorstel uiteindelijk toch weg moeten stemmen onder druk van college of coalitie. En ja, soms heeft men ook wel punt. Dan is het voorstel bij nader inzien niet echt nodig. Of de wethouder doet een toezegging waarmee de kous eigenlijk wel af is. Of je wordt over enkele maanden alsnog op je wenken bediend. Je kunt eigenlijk wel weer over tot de orde van de dag. Maar ja, soms wil je gewoon graag je punt maken. Je wilt niet altijd dat je punt wordt weggepoetst. Je vertrouwt de wethouder toch niet helemaal als deze beweert dat alles al gebeurt wat jij graag wilt realiseren. Of je wilt gewoon een dikke streep zetten onder de brede steun die je ervaart in een raadsdiscussie. Het kan maar duidelijk zijn! Het is een smal lijntje in de politiek: bescheiden en in goed vertrouwen je voorstel intrekken of gewoon volhouden en toch maar die uitspraak aan de raad ontlokken. Tenzij er overduidelijk sprake is van misplaatste scoringsdrift, heb ik geleerd dat een voorstel wat men sympathiek maar overbodig vindt, meestal minder overbodig is dan wordt beweerd. Waarom zou je het anders niet gewoon overnemen? Gewoon een kwestie van de ander een succesje gunnen. Da’s ook sympathiek!

Arwin van Buuren is bijzonder hoog­leraar bestuurskunde aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.

Deel dit artikel