Hoe Belfor zelf bij het ministerie van VWS is beland, is typerend voor zijn werkwijze. Zijn aanwezigheid en netwerk op LinkedIn leidden tot een kop koffie met topambtenaar Abigail Norville en dat leidde tot een baan bij het zogenoemde Talentcenter van VWS. Belfor: ‘Dit werk was nieuw voor me. Ik ben geen recruiter van huis uit, maar ik ben wel goed met mensen.’ Anderhalf jaar later weet iedereen hem te vinden, zowel collega’s als mogelijke kandidaten. Laatstgenoemden nemen meer dan eens zelf contact met hem op, in plaats van andersom. ‘Ik ben benaderbaar en zo profileer ik me ook. Bovendien heb ik niet de achtergrond van een typische Haagse ambtenaar, dat valt op. Ik trek daardoor een ander publiek aan.’ Een publiek dat volgens Belfor ook nodig is bij de overheid.

Streetwise ‘Door mijn biculturele achtergrond, met een Nederlandse moeder en een Surinaamse vader, ken ik verschillende werelden,’ vertelt Belfor. ‘Ik zat in Rotterdam Centrum op school: mijn vrienden waren Kaapverdiaans, Hindoestaans, Javaans, alle geuren en kleuren.’ Zijn vrouw is van Marokkaanse afkomst. ‘Door mijn achtergrond kom ik sneller en makkelijker in contact met mensen. En dan heb ik het niet alleen over afkomst, maar ook over mensen die niet binnen de norm vallen.’ Hij onderschrijft Abigail Norvilles pleidooi voor meer streetwise ambtenaren (zie Publiek Denken, editie 39). ‘Dat betekent niet dat je iemand van de straat plukt. Streetwise gaat over weten hoe het leven werkt, wat er kan gebeuren, dat niet alles van een leien dakje is gegaan. Mensen die hebben moeten strijden om bepaalde dingen te bereiken. Weten wat er buiten je eigen bubbel gebeurt, dat is streetwise.’ Andere recruiters en adviseurs moedigt hij aan om hun blik te verbreden: ‘Kijk verder dan het traditionele rijksprofiel: wo-geschoold, bestuurslid, jaartje vrijwilligerswerk in het buitenland… Dat soort zaken is niet weggelegd voor iemand die hard heeft moeten werken om een opleiding of de huur te bekostigen. Verdiep je in de echte afspiegeling van Nederland. Dit betekent diversiteit in achtergrond, opleidingsniveau en ervaring.’ Dat resulteert in een frisse blik op beleid, stelt Belfor. ‘Hoe diverser en inclusiever onze teams zijn, hoe beter beleid zal aansluiten bij inwoners en bij de realiteit.’

Nieuwe functie Belfors functie was ‒ net als hijzelf ‒nieuw bij VWS, dus hij wist dat hij aan de bak moest. ‘Ik ben niet iemand die gaat roepen: we moeten meer aandacht besteden aan diversiteit en inclusie! Nee, ik ga het gewoon doen.’ Via deuren die al voor hem openstonden, zoals die van Norville, legde hij contact met andere managers. Met iedereen maakte hij persoonlijk kennis. ‘Bij elk gesprek vroeg ik: als ik talenten tegenkom, sta je dan open voor een kennismakingsgesprek? Daar werd positief op gereageerd.’ De keuze om allereerst MT-leden op te zoeken, maakte Belfor bewust: ‘Zij hebben beslissingsbevoegdheid en nemen mensen aan.’ Bouwen aan een netwerk, zowel op de werkvloer als online, geeft Belfor veel energie: ‘Zo breng ik mensen met elkaar in gesprek. Dat vind ik het mooie van mijn werk: mensen aan een baan helpen die bij ze past, waar ze met hun kennis, ervaring en competenties een verschil kunnen maken. Het liefst mensen die iets nieuws meebrengen.’ Dat gaat verder dan een vacature opvullen. ‘Juist in het binnenhalen van geschikte mensen kan ik mijn meerwaarde laten zien. Als ik een manager bel en vraag “wil je met deze persoon aan tafel?”, dan weet diegene dat ik niet zomaar iemand voordraag.’