Het probleem is vooral dat de ABD nogal onzichtbaar en onbekend is. Een van de aanbevelingen is meer naar buiten te treden, richting de Kamer en het publiek. Mirko Noordegraaf: ‘We zien dat daar nu al aan wordt gewerkt. Zo is er weer een jaarverslag verschenen nadat dat jarenlang niet was gemaakt, en in de nieuwsbrief die elke vrijdag verschijnt, worden benoemingen anders toegelicht. Die leek vooral een vacaturebank, terwijl de ABD voor meer staat dan alleen het vullen van vacatures.’ Het gaat hem vooral om dat ‘meer’. Zo komt er nu onvoldoende terecht van de ambitie om bij te dragen aan ‘de kwaliteit van de Rijksdienst’. De ABD doet nu vooral aan person-job fit, oftewel personen koppelen aan een functie. Dat gebeurt goed, maar de onderzoekers stellen dat dit koppelen op een strategischer niveau moet gebeuren: er moet breder worden gekeken of de persoon ook past bij de environment waarin hij of zij komt te werken. Noordegraaf legt uit wat hij met dat environment bedoelt: ‘Je hoort nu vaak kritiek dat ambtenaren te weinig inhoudelijke kennis hebben en alleen een soort van procesmanagers zijn. Maar op sommige plekken heb je geen diepgaande dossierkennis nodig, maar juist “veldkennis” van de spelers op een bepaald gebied, of je moet iemand hebben om een crisis te managen. Dat vergt andere capaciteiten dan inhoudelijke kennis van bijvoorbeeld de fiscaliteit of de zorg, om twee actuele onderwerpen te noemen.’