Diversiteit is allereerst belangrijk om iedereen gelijke kansen te bieden op een baan, een inkomen, een zelfstandig bestaan. Maar ik ben er ook van overtuigd dat een inclusieve organisatie, met een divers samengesteld ambtenarenapparaat, goed is voor de overheid en daarmee voor de hele maatschappij. Een organisatie met mannen en vrouwen natuurlijk, maar ook met mensen met een arbeidsbeperking, met mensen die een niet-westerse achtergrond hebben, met mensen die anders denken. Door vertegenwoordigers van al deze groepen als publieke professionals in je organisatie te hebben, wordt het beleid diverser en verbetert de kwaliteit daarvan.

Eenzaam Diversiteit is belangrijk voor elke organisatie, maar helemaal voor de overheid, gezien de impact die het overheidshandelen op de hele maatschappij heeft. Waar dat besef soms op de achtergrond raakte, heeft de coronacrisis duidelijk gemaakt hoe belangrijk het handelen van de overheid is. We kunnen daarom ook niet “even” de huidige crisis bezweren en de organisatieontwikkeling naar meer diversiteit en inclusie een poosje laten rusten, zeker niet nu we gaandeweg zijn gaan merken dat de coronacrisis langer duurt dan we aanvankelijk verwachtten. Dat streven wordt jammer genoeg bemoeilijkt door het werken op afstand, hoe prettig dat op zichzelf kan zijn. Bij diversiteit en inclusie is het namelijk essentieel dat je je goed in de ander weet te verplaatsen om te weten waar die ander behoefte aan heeft, wat die ander nodig heeft om tot ontplooiing te komen. Het grotendeels digitaal werken maakt het gecompliceerder om nieuwe mensen in de organisatie te integreren. Dat geldt helemaal bij mensen die meer begeleiding en extra aandacht nodig hebben. Dat is niet alleen in het begin, die extra aandacht is vaak langere tijd nodig. Dat vergt energie die in de loop van de tijd weleens wegzakt en zeker digitaal aandacht vergt. Als we dit niet goed doen, dreigt het gevaar dat mensen onvoldoende contact krijgen met hun collega’s en zich eenzaam gaan voelen.