Aan het woord zijn Mayke Derksen en Irma Straathof van DuurzaamDoor. Samen zijn ze verantwoordelijk voor de innovatiediensten die DuurzaamDoor aan het ontwikkelen is, zoals Beelden van Goed Werk en het werkschrift Goed Werk in duurzaamheidstransities. Doel van die diensten is om het leren van transitie­professionals zo veel mogelijk te faciliteren. ‘Leren is een aparte tak van sport,’ zegt Irma. ‘Wat we met Duurzaam­Door onder andere hebben gedaan is mooie voorbeelden ophalen en de kennis die dat oplevert zo veel mogelijk proberen te verspreiden. Maar we hebben gemerkt: met die voorbeelden raken we vaak net de kern niet. De kern zit hem juist in de afweging die mensen maken in een kritische situatie. De vraag is: hoe kunnen we deze verdieping in het leren beter faciliteren?’

Even stilstaan Kennisoverdracht lukt in de meeste gevallen prima, vult Mayke aan. ‘Maar wat gebeurt er vervolgens met die kennis? Iemand download bijvoorbeeld een boekje met tips van onze website, maar wat doet hij of zij er vervolgens mee? Wat we niet willen is dat mensen een goed voorbeeld toepassen. In plaats daarvan willen we dat ze gaan nadenken over wat te doen in een soortgelijke situatie in de eigen praktijk. We willen mensen handvatten geven, zodat ze af kunnen wegen wat goed is om te doen, wanneer kant-en-klare oplossingen ontbreken. Zodat ze daar met elkaar het gesprek over kunnen voeren.’ ‘De mensen uit het werkveld vinden bij ons een veilige haven, een moment van reflectie,’ gaat Mayke verder. ‘Maar vervolgens gaan ze terug naar de praktijk van hun eigen werk, waar de waan van de dag heerst. Ze moeten producten en resultaten leveren en staan onder druk.’ Irma vult aan: ‘Terwijl je voor een beweging tijd nodig hebt en even stil moet staan. Bovendien is het veel werk om in positie te komen om iets te veranderen: dan heb je vaak veel meer mensen nodig in je organisatie.’ DuurzaamDoor wil verdiepen op hoe je leren het beste kunt organiseren. Daarom heeft het de hulp van Good Work Company (GWC) ingeschakeld om dat concreter te maken. ‘Waarom is het leren in transities niet gemakkelijk? Ik denk dat dat samenhangt met een grote complexiteit, een continue dynamiek, voortdurende verandering en dat wetenschappelijke kennis beperkt behulpzaam is in de modderige praktijk,’ vertelt Manon Ruijters van GWC. ‘Waar het om gaat, is om in die modder te leren en dat wat we leren aan elkaar door te geven en met elkaar te verbinden. Dat is moeilijker dan het lijkt. Als we een steen in de modder gooien, ligt ie stil. Je krijgt geen kring, geen grotere beweging.