Valkuil

Het verhaaltje gaat als volgt: twee mannen zijn druk bezig. De een graaft een kuil, de ander gooit hem vervolgens weer dicht. Een voorbijganger staat dat een tijdje aan te kijken en vraagt vervolgens wat die mannen aan het doen zijn. Dat het er een beetje raar uitziet dat de een een kuil graaft die de ander daarna weer dichtgooit. Een van de mannen besluit het uit te leggen. Hij zegt dat zij oorspronkelijk met z’n drieën waren. Nummer drie stond tussen hen in en plantte elke keer een boom in de kuil. Maar de overheid moest bezuinigen en heeft een functie geschrapt. Dat was die van de laatst binnengekomen medewerker; die, inderdaad, de bomen plantte. Vandaar! De overheid heeft niet zo’n geweldige trackrecord als het op bezuinigen aankomt. Meestal begint het met het schrappen van zogenaamde luxe. Dus weg met de bitterballen en de pinda’s. Of vanaf nu geen gratis koffie meer, maar een euro per bakje. Geen feestjes meer. Het wordt sober en doelmatig. Dan volgen de golven van het schrappen van dingen die zogenaamd niet tot de core business horen, zoals het volgen van opleidingen of verkenningen of onderzoek of studiedagen. Uitkomst van al deze acties is dat het bijna geen geld oplevert, maar wel een enorme aanslag is op de kennisvergroting en het werkplezier van ambtenaren.